[15-18/3/2019]
Αυτό το blog αγαπάει την Πολωνία, το έχει αποδείξει πολλές φορές, και εδώ είναι ακόμα μία. Συγκεκριμένα, η 4η. Αυτή τη φορά ανακαλύψαμε την πόλη με την ομορφότερη πλατεία της χώρας και την περισσότερο γεμάτη χρώματα, αλλά και την πόλη που γεννήθηκε ο άνθρωπος που μάς έδειξε τον δρόμο για τα αστέρια. Μπερδεμένα ακούγονται; Ε πάμε να το πιάσουμε από την αρχή.
Παρασκευή πρωί στο γραφείο με τη βαλίτσα από κάτω, ανυπόμονη και αγχωμένη μαζί -αλλά με αυτό το καλό το άγχος του «πριν το ταξίδι» που πλέον δε μπορείς χωρίς αυτό- να φτάσεις στο αεροδρόμιο στην ώρα σου. Check in και επιτέλους χαλαρώνεις. Έφτασε η ώρα. Ακόμα μια ryanair πτήση που συνδυάζει οικονομία και σε χρήμα, αλλά κυρίως σε μέρες άδειας. Ώρα άφιξης στο Poznan σούρουπο. Γρήγορος ανεφοδιασμός στο αεροδρόμιο για εισιτήριο λεωφορείου και σοκολάτα Wedel και φύγαμε για το κέντρο. Από τη στάση, google map -τι ευκολία και αυτή πια!- και προορισμός Airbnb. Ένα όμορφο, αρτιστικ σπιτάκι στο κέντρο, με φωτάκια, ιδανικό για τις νύχτες που θα θες να πάρεις τις απαραίτητες ανάσες για την επόμενη μέρα. Και έφτασε η ώρα της πρώτης γνωριμίας. Που δε θα μπορούσε να είναι άλλη τέτοια ώρα παρά γευστική. Διασχίζοντας πάρκα και εμπορικά κέντρα, πλησιάζουμε στο κέντρο της πόλης πάνω που αρχίζει και ηρεμεί -είναι πια 9 το βράδυ. Αλλά εμείς αφήνουμε τα πολλά για την επόμενη γιατί ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε τώρα: μία σούπα, μερικά pierogi και μπύρα -κατά προτίμηση ζεστή, γιατί ο Μάρτιος στη Πολωνία είναι ακόμα λίγο γδάρτης στο θέμα κρύου. Και τον βρίσκουμε εύκολα τον στόχο μας. Pierożek i Kompocik Półwiejska 26. Ιδανικές οι γεύσεις για το πρώτο μας βράδυ στο Poznan.
Σάββατο.
Ή αλλιώς μια μέρα γεμάτη χρώμα. Ολοήμερο Poznan. But first coffee, όπως λέει ο σοφός λαός, και εμείς θα τον πιούμε στο ταξιδιάρικο (και σοφό) Wise Cafe. Αμέσως μετά είναι που η μέρα γεμίζει χρώματα. Αρχικά με όλα τα χρώματα της παλέτας με αυτό το απίθανο τρισδιάστατο mural «A Srodka Tale» που κάθεσαι και το χαζεύεις επί ώρες.
Μετά παίρνει τις αποχρώσεις του μπλε στη λίμνη Malta και εσύ κάθεσαι σε κάποιο από τα παγκάκια γύρω της και τη χαζεύεις και αυτή επί ώρες. Και μετά ξανά, ξαναπαίρνει χρώματα απ’ όλη την παλέτα, στην κεντρική πλατεία Rynek -ναι, αυτή κατά την ταπεινή μας άποψη είναι η ομορφότερη της χώρας- και μετά δανείζεται χρώματα και από άλλες παλέτες για ένα Street art tour που μπορεί να σε ξεθέωσε, όμως σίγουρα δεν το μετάνιωσες όταν στο τέλος έφαγες με ακόμα περισσότερη όρεξη εκείνο το zapienkaki του Gastrofaza ή τα σοκολατένια pierogi του Wedel Cafe γιατί δε μπορούσες και να κάνεις αλλιώς. Και όλα αυτά γίνανε και με μια ιδιαίτερη παρέα.
Κατσικάκια -αληθινά και ψεύτικα- σε όλη την πόλη, καθώς αυτό φαίνεται να είναι το σύμβολό της. Κατσικάκια μηχανικά που τα συνάντησες στις 12 το μεσημέρι να βγαίνουν από το ρολόι του δημαρχείου και να παλεύουν, κατσικάκια αληθινά ακριβώς από κάτω από αυτά τα μηχανικά για να θυμίζουν στους ανθρώπους της πόλης ότι υπάρχουν ακόμα και τα αληθινά, κατσικάκια ζωγραφιστά και χρωματιστά που τα είδες στο παραπάνω street art tour σε murals, κατσικάκια σε μορφή souvenirs να σου θυμίζουν το ταξίδι σου σε κάθε γωνιά της πόλης. Και η μέρα δε θα μπορούσε να κλείσει αλλιώς παρά με την ζεστή μπύρα με άρωμα πορτοκαλιού και κανέλας, στο ιδανικό σημείο παραγωγής της που τελικά το βρήκαμε. Hotel Brovaria στην πλατεία Rynek με φόντο τα χρώματα και τις -ήδη- αναμνήσεις της ημέρας.
Κυριακή.
«Κυριακή εκδρομή!» λέει σε ένα τραγούδι του ο Κωστής και αυτό έχουμε σκοπό να κάνουμε σήμερα. Και αφού είχαμε ήδη επισκεφθεί την πόλη Wroclaw που είναι κοντά και μας προτείνανε πολλοί να πάμε, εμείς διαλέξαμε την πόλη Torun -γενέτειρα του Κοπέρνικου -κατάλαβες τώρα τα μπερδεμένα λόγια περί αστεριών που έλεγα στην αρχή ε; Αλλά όχι μόνο του Κοπέρνικου, και του Μουσείου Gingerbread.
Για την ακρίβεια μπορούσες να δοκιμάσεις gingerbread σε ποικιλία γεύσεων σχεδόν σε κάθε γωνιά της πόλης. Και αν μέχρι τώρα δε σε έπεισα, τότε μάλλον δεν έχω άλλο επιχείρημα να το κάνω. Α, ίσως μια ρομαντική βόλτα στις όχθες του Vistula ή ένας καφές στο όντως υπέροχα ατμοσφαιρικό Atmosfera Cafe.
Γιατί κατά τ’ άλλα, η πόλη δεν έχει πολλά να σου δώσει. Αν και νομίζω ότι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί για να σε κάνουν να την επισκεφτείς αν βρεθείς κάποια στιγμή κοντά της. Και αν όχι, τότε σίγουρα 1 κουτί gingerbread για το γραφείο που θα επιστρέψεις σε 2 μέρες είναι ικανοποιητικός λόγος, τουλάχιστον για να τους γλυκάνεις για αυτό το αυριανό δευτεριάτικο ρεπό. Απογευματινή επιστροφή στη βάση μας λοιπόν, στο Poznan και μια τελευταία βραδινή βόλτα, με βραδινό φωτισμό των χρωμάτων της και ένα τελευταίο δείπνο στο Pysna Chalupa με φόντο αυτή τη πλατεία που τόσο αγαπήσαμε.
Δευτέρα.
Τελευταία μέρα, και καθώς η πτήση μας είναι απόγευμα, απολαμβάνουμε μερικές (πιο) χαλαρές και ήρεμες στιγμές στην πόλη -αυτά τα «άστο για την τελευταία μέρα» πράγματα που ακούγεται συχνά όταν έχεις βάλει άλλες προτεραιότητες στο ταξίδι σου. Πρωινό στο Fudge Filosophy -μα ποιον κοροϊδεύω τώρα, γλυκό, μόνο γλυκό σοκολατένιο για να δώσει τη γεύση του ταξιδιού. Βόλτα κατά μήκος του ποταμού Warta και (τυχαία) αναζήτηση μερικών street art στιγμών ακόμα. Βόλτες (ξανά) γύρω γύρω από τη Rynek και τα χρώματά της που δεν τα χορταίνουμε με τίποτα.
Και εκεί, στο αεροδρόμιο πια περιμένοντας το αεροπλάνο της επιστροφής, έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση και η αναζήτηση ενός πέμπτου ταξιδιού στην Πολωνία. Γιατί όσο περισσότερο την ανακαλύπτεις, τόσο περισσότερο νιώθεις ότι δεν την ξέρεις και θες να τη γνωρίσεις καλύτερα. Έχεις τηρήσει την υπόσχεση της επιστροφής ρητά μέχρι τώρα, και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσεις να το κάνεις.
ΥΓ: Παραλίγο να μείνουμε χωρίς μουσική συνοδεύσει αυτό το blogspot, όμως ένα μπέρδεμα στη γλώσσα, προσπαθώντας να διαβάσεις του δρόμους επιστρέφοντας σπίτι -μετά τη ζεστή μπύρα- σας έδωσε εύκολα αυτό. Και θα το κρατήσεις. Γιατί ακριβώς αυτό ήταν και αυτό το ταξίδι, όπως και κάθε ταξίδι.
SmileTravelHike 